برچسب:شعر

به نام آن که در این “کار” می تواند زیست به شهر هفتم عطار  می تواند  زیست به نام قصه ی ما _آن که خواجه می فرمود همیشه بر سر بازار  می تواند  زیست_ مجال بین دو بوسه است زندگانی و   عشق در این دقایق …

تو در میانه ی اغیار می روی  چه  کنی ؟ غم تو در دل اغیار  می رود  چه کند ؟ غرض  نمودن امر قبیح  مداحی است وگرنه  شعر به دربار  می رود چه کند ؟! …

ای جنبشت به قاعده  ای چرخشت به گاه! ای از بهار باغ تنت ما فقط نگاه…! دیگر بپوش پنجره را پرده دار عشق ما را شبی  خوش آمده  بدرود  ای پگاه یک لحظه سر به سینه ی پیراهنت  ببر بگذار تا منیژه به بیژن کند …

به یادت  نوشتند  تاریخ غم  را به نامت گشودند  خوان کرم را به جز دست مولاییت کس نشاید که برهم زند سفره های ستم را قلمبارگان زر و زور و تزویر که حرمت شکستند  نون و قلم را شکمبارگانی که پر کرده بودند ز مردارها …

بچه های ابهر  بخوانند : “فرهاد ” بود و ما سر ” هادی” نداشتیم! ارشاد  بود  و ما غم شادی  نداشتیم!!! وقتی  که ” صادق نظری ”  کار  مینوشت کاری به کار  اکبر رادی  نداشتیم! تهران به روی صحنه ی خود هر کسی که داشت …

زندگی سگی است که غروب  برفی سه شنبه ی دی ماه از گورستانی در شهرستان    میگذرد…. …

وابستگی اقتصادی ، وابستگی فرهنگی می آورد  و وابستگی  فرهنگی  فاجعه است! آن هم برای ملتی که به شدت نیازمند حد اقل یک دست آویزِ پذیرفتنی است برای این که بتواند بی دغدغه ی از دست رفتن ارزش های قومی اش، خود را به عنوان …