برچسب:غزل

من از آنِ تو تو آنِ من، آه ! جن تو را پری مرا! شورِ فایز و فراترم تا چگونه بنگری مرا طفلِ نو رسیده پیر شد، روز رفت و شب دلیر شد مادرِ فلک به شیرِ غم تا کجا بپروری مرا عاشقانه گفتمت که …

شعر خوانی من در محضر حضرت علامه استاد شفیعی کدکنی …

غزل شماره چهل و یک تو خون عشقی و خون می شود تو را جگرم بر این کجاوه کجا می روی ؟ کجا جگرم ؟! در این میانه چه ها رفت و کارها کردند بلی ! ولی همگان با دلم تو با جگرم هوا به …

غزل شماره سیصد و سی و سه ربیعِ اوّل و ثانی تو ای هماره ربیع شکوه فصلِ گُلت را همه فصول ، مطیع دلیل خلقت افلاک را ، دلیلِ نشاط اَلا تو دختر معراج ، ای شفیقِ شفیع گلاب آن گُل سر بر کشیده از …

غزل شماره دویست و هفتاد و چهار زن می رسد با حوله ای از عشق بر شانه بر ماسه ها گویی صدف پوشیده دردانه ای زن چه توفان با تنت داری که در پایت از جای بر می خیزد این دریای دیوانه ؟ دانای این …

اى ماه بس که سر به هوا مى کنى مرا آخر به راه عشق فنا مى کنى مرا دیگر تو را نشان خلایق نمى دهم اى قبله اى که قبله نما مى کنى مرا من نرمه نایم و تو نَفَس، من تنم تو روح کاین …

روزنامه ی جام جم امروز صفحه ی 8 نقد کتاب پری خوانی امیرحسین الهیاری در «پری‌خوانی‌»اش در مفهوم واقعی تغزل می‌کند شعرهایی در مایه افشار شعر، جوهره هستی و هستی، جلوه‌ای از زیبایی و وجود است. شاعر واقعی کسی است که از هماهنگی، زیبایی و …

سکوتِ پاره ای حضرات دوستان را درباره کتاب “پری خوانی” درک می کنم! همیشه خار و خسی در برابرند مرا که چون شکفته شوم خیره بنگرند مرا من آن تبسّمِ تلخم که ناکسانِ رفیق دمی به روی مبارک نیاورند مرا ! مرا به عشق چه …

دوستان زنجانی میتوانند کتاب پری خوانی را به همراه سایر کتاب های من از کتابکده ی فرهنگ زنجان تهیه کنند …