برچسب: امیرحسین الهیاری، محمود دولت آبارباعی، رباعی عاشورایی، شعر، مغانه، آیدین آغدادی، کلیدر، روزگار سپری شده مردم سالخورده،ایرج زبردست، اللهیاری، الهیاری،آیدین آغداشلوآن حرف دگر، امیرحسین الهیاری،رونمایی،

آقای عزیز! البته که” آدم”  آزاد است هر کاری بکند، هر حرفی بزند، هر شعری بگوید  و هر جا که دلش خواست برود آن را بخواند  و برای هر کس و “ناکس”، عنایت داری؟  اصلا یکی میخواهد برود در مستراح و آفتابه را بردارد  و بگوید این برای من محترم است ، عزیز است  و هرچه… و برایش شعر هم بخواند…این که بیماری نیست، مرض نیست،

مرض اینجاست که آدمی که آزاد است ، بخواهد تایید  عالم و آدم را برای همه کارهایش بگیرد و یادش برود خرد جمعی را و ذره بین ناگزیر و حس قضاوت آزاد خلایق را. خوب یا بد  این  قضاوت  “هست”، جریان دارد و نیرو و فشارش را وارد میکند.

خب! این اصل قضیه است برای درجات بالاتر و نقد اینکه  چه کسی از پلکان خودش بالا رفته و میرود و چه کسی از نردوان داروغه!

برای این پایین ترها  هم که این جنگ های زرگری _ که دانسته و دلبخواه_ مدام هر دو طرف به آن دامن میزنند دو سر سود است! به هر حال  فایده های هنری اصیل اگر ندارد  هیاهو  و قیل و قال که دارد ! دست و پا زدن است برای اینکه دیرتر فرو بروند!

مابقی را هم که دیگر خودت عنایت داری…