با این همه رعنایی ، بر بام چو باز آیی
چشم از تو چه بردارم ، ای ماهِ تماشایی
از سدره یکی بلبل ، آواز دهد فَادخُل !
منزلگه ابرار است ، این جنّتِ مأوایی
در خاطره رخشیده است ، از مِهر تو خورشیدی
در آینه گسترده است ، از لطفِ تو دریایی
همواره نکو رویان ، انگشت نما گردند
باری است گران آری ، بر دوش تو زیبایی
ای حادثۀ لولاک ، در خلقتِ این افلاک
جز نام عزیزت نیست ، در خلوت طوبایی
خوش باد که همچون ذکر ، همواره به لب داریم
آن نام تبارک را ، در عینِ تعالایی
از رحمتِ دلبندش ، وَاز لطف خداوندش
این بنده نخواهد ماند ، در غربت و تنهایی
پری خوانی , امیرحسین الهیاری , نشر قطره
