پروانه میپرسد پایان جهان کجاست…
دوباره قامتتان راست شد! قوی شده اید!
ندیده های یهودا که عیسوی شده اید…!
سکندری نروید ای عرق سگی خور ها!
چرا گمان برتان داشت مولوی شده اید؟
دوباره سکه شده کار و بارتان آری
دوباره صاحب ارواح معنوی شده ا ید!
و هی میحه بمالید! هی! شما که بزرگ_
_درون کیسه ی محمود غزنوی شده اید!
شکسته قیمت ما نیز آه بس که شما
غزل معامله کردید و مثنوی…شده اید
سلام حضرت استاد “نقطه چین” عزیز!!
سلام! وای شما هم که ” منزوی ” شده اید!!!
عقاب قله یوشان_ امیرحسین الهیاری_چاپ اول ۱۳۸۴_ چاپ دوم ۱۳۹۱
به نام آن که در این “کار” می تواند زیست
به شهر هفتم عطار می تواند زیست
به نام قصه ی ما _آن که خواجه می فرمود
همیشه بر سر بازار می تواند زیست_
مجال بین دو بوسه است زندگانی و عشق
در این دقایق فرار میتواند زیست
***
خدا همان که سر چوب پاره سرخ کند!
خدا فقط به سر دار می تواند زیست
کدام سینه عیار پاکباز مگر
در این جماعت طرار می تواند زیست؟
به بال بال خروسان خانگی تن داد
همان که تا سر دیوار می تواند زیست!
و یا که پر به پر آفتاب داده دو روز
جهان گرفته به منقار می تواند زیست!!
ویا شبیه همان ” گندزاد گول گدا”
همان پرنده که بسیار می تواند زیست !!!
عقاب قله یوشان_امیرحسین الهیاری_ نشر روشن مهر_ چاپ اول ۱۳۸۴_ چاپ دوم ۱۳۹۱
تو در میانه ی اغیار می روی چه کنی ؟
غم تو در دل اغیار می رود چه کند ؟
غرض نمودن امر قبیح مداحی است
وگرنه شعر به دربار می رود چه کند ؟!