گلِ دو رنگیِ این روزگار شطرنجی !
حریفِ نازک و نامهربان و نارنجی !
اگر نهفته شوی از نسیم ، دلگیری
و گر شکفته شوی از بهار ، می رنجی !
تنِ تو چیست در آن سوی بیم دریاها ؟
_ جزیره ای که در آن خفته تا ابد گنجی _
حدیثِ مرگ مکرّر شود به گوش حیات
همین که بگذرد از عمر چاری و پنجی
کنون بگو که تو با سنگ زندگی یا سنگ
عیار بودنِ ما را چگونه می سنجی ؟
پروانه میپرسد پایان جهان کجاست…