داخلی صفحه کتاب آرشیو خبر
نظر منتشر شده
۱
توصیه به دیگران
کد مطلب: ۲۵۷۵۲۱
راهنمای کتاب/ «پری خوانی»؛ امیرحسین الهیاری؛ قطره
اسطوره گردانی با اوزان خوش
مانی مهرآور، ۴ بهمن ۱۳۹۳
تاریخ انتشار : شنبه ۴ بهمن ۱۳۹۳ ساعت ۱۸:۱۶
پری خوانی
سروده: امیرحسین الهیاری
ناشر: قطره، چاپ اول، ۱۳۹۳
۳۹۵ صفحه، ۲۱۰۰۰ تومان
این کتاب را فروشگاه اینترنتی شهر کتاب تا یک هفته پس از معرفی، با ۱۰% تخفیف ویژه عرضه می‌کند، در صورت تمایل اینجا کلیک کنید.
*****
پری خوانی تازه‌ترین اثر منتشرشده از امیرحسین الهیاری، شاعر و ترانه‌سرای جوانی است که با ترانه‌هایش برای رضا صادقی شهرت و با کتاب‌های شعرش اعتباری برای خود به دست آورده است.
«آن حرف دیگر» دیگر کتاب الهیاری که پیش‌ازاین منتشرشده بود، دربرگیرنده رباعی‌های این شاعر جوان و باذوق بود که به‌تازگی مجموعه‌ای از اشعار او با عنوان «پری خوانی» که دربرگیرنده ۳۵۰ غزل و چند قصیده و مثنوی است در کتابی با حجم نزدیک به چهارصد صفحه توسط نشر قطره وارد بازار شده است. پری خوانی گزیده‌ای از میان غزل‌هایی است که الهیاری در حدفاصل سال‌های ۱۳۸۳ تاکنون سروده است.
الهیاری در زمان حیات حسین منزوی، غزل‌سرای نامدار معاصر، نزد او شاگردی می‌کرده است و به اعتراف خود از راهنمایی‌های منزوی بهره‌ای بسیار گرفته است. ارتباط با منزوی و بهره‌گیری از راهنمایی‌های او کمک‌حال الهیاری بوده تا با استفاده از تجارب این شاعر بااعتبار این مسیر را باقدرت و سرعت بیشتری طی کند.
از نکات جالب‌توجه کتاب حاضر انتشار نوشته‌ای از بهاءالدین خرمشاهی به‌عنوان مقدمه برای اشعار الهیاری است. استاد خرمشاهی نه فقط برای این کتاب که برای اثر قبلی الهیاری «آن دو حرف دیگر» مقدمه نویسی کرده بود. مقدمه هایی که با توجه به نشستن نام ایشان بر روی جلد کتاب، فی‌نفسه اعتباری برای الهیاری به همراه آورده و مخاطب را نسبت به کیفیت این اشعار کنجکاو می‌کند. حال بماند که در این مقدمه‌ها استاد خرمشاهی از این شاعر جوان و کم و کیف کارش ستایش کرده: « رشد و رونق غزل نو، اعم از اجتماعی یا عاشقانه، پدیده فرهنگی عظیمی است و شایسته آن است که نقادان و شعر پژو هان متخصص درباره‌ی آن کتاب یا حتی کتاب‌ها تألیف و طبع کنند…. غزل‌سرایان امروز که در طرز و طراز نو صاحب اسم و عنوانند، در حدود بیست نفرند که آقای دکتر امیر حسین الهیاری یکی از برترین آنان است و به مدلول، گواه عاشق صادق در آستین باشد. این دیوان (مشتمل بر ۳۵۰ غزل، دو قصیده – که یکی از آن‌ها هم وزن خوشی دارد و هم ملمع/ دو زبانی فارسی- عربی است و تحسین آدونیس بزرگ‌ترین شاعر امروز جهان عرب را برانگیخته و سه مثنوی) شاهد این معنا باشد که امیرحسین الهیاری از معدود غزل‌سرایان برجسته‌ی امروز ایران است.
تأیید ارزش اشعار الهیاری محدود به خرمشاهی نمی‌شود، هستند شاعران و صاحب‌نظران دیگری که اشعار او را توصیه کرده و توان او را در سرودن شعر ستوده‌اند. گذشته از مورد تحسین قرار گرفتن یکی از اشعار او توسط آدونیس، در میان شاعران باسابقه ایرانی برخی همانند منصور اوجی، امیرحسین الهیاری را خلف راستین حسین منزوی می‌خوانند. اوجی شاعر هر دو کتاب امیرحسین الهیاری را آثاری ارزنده برای مطالعه عنوان کرده از او به‌عنوان منزوی این نسل یاد کرده است.
بهاءالدین خرمشاهی در مقدمه این کتاب برای روشن ساختن وجوه ارزشی اشعار الهیاری قریب به چهارده مورد را شناسایی و با فشرده کردن آن‌ها برای جلوگیری از طولانی شدن کلام، آن‌ها را در پنج عنوان با ذکر نمونه‌هایی به‌عنوان شاهد مسائل از متن اشعار منتشرشده در کتاب، به شرح زیر دسته‌بندی کرده است:
۱-اسطوره گردانی: منظور اشارات فراوان و زیبا به افسانه‌ها و رویدادهای تاریخی و ادبی نه بازگویی محض بلکه با دخل و تصرف شاعرانه و توأم بامهارت.
۲-دستورمندی: صحت و دقت اجزای دستوری جمله یا سامانمندی دستوری عبارات و جمله‌های زودیاب مصراعین هر بیت.
۳-کاربرد اوزان خوش.
۴-قدرت بیان و روانی زبان: منظور رسایی و رسانایی معنای ابیات و عدم افت‌وخیز کیفی ابیات.
۵-طنز: طنزهای پیدا و پنهان در سراسر این دیوان به خوانندگان اهل‌دل چشمک می‌زند.
سرانجام سخن این‌که خوانش آثار الهیاری آشکارا حکایت از فاصله او با اغلب شاعران این نسل است؛ باشد که او قدر این تأییدها را دانسته و با دقت نظر و وسواس این مسیر را ادامه دهد؛ به دور از که پرکاری می‌تواند به کیفیت هر شاعری لطمه‌ی جدی وارد کند