غزل شماره سیصد و سی و سه
ربیعِ اوّل و ثانی تو ای هماره ربیع
شکوه فصلِ گُلت را همه فصول ، مطیع
دلیل خلقت افلاک را ، دلیلِ نشاط
اَلا تو دختر معراج ، ای شفیقِ شفیع
گلاب آن گُل سر بر کشیده از تاریخ
قَرار و رفعتِ احوال آن رسولِ رفیع
تویی که همسرِ تفسیرِ انشراح مبین
تویی که لیلی مجنون سینه های وسیع
اَلا تو امّ بلا ، امّ سید الشهدا
صدیقه الشهدا ، مادرِ مقام منیع
همان کسی که ز میزان کربلا دادند
مقامِ نامِ بشر را به نامِ او ترفیع
چه فتنه ها که عرب با تبارِ عشقِ تو کرد
حکایتِ غمِ حیدر حکایتی است فجیع
مرا ز روز سریع الحساب بر تو دخیل
که در کفِ تو سَبُک می شود حساب ، سریع
بر آن سرم که مرا بادِ غم نخواهد برد
چنین که خاکم و خود را سپرده ام به بقیع
پری خوانی_قطره