عکس را هشت سال پیش، گرفته اند… سیمین بهبهانی در ابتدای این کتاب برایم نوشت: “برای امیرحسین الهیاری که شعرش بسیار پر محتوا و زیباست و غزل نو را آبرو میبخشد!!!”
خوشحالم کرد…! همین! و یادم داد که به کوچکتر ها و کمترین ها هم حال باید داد …! او استاد من شد…
پس درود بر استاد!
سلام
شلوار تاخورده دارد مردی که یک پا ندارد
خشم است و آتش نگاهش یعنی تماشا ندارد
شما هم به کوچکترها و کمترینها (به قول خودتون) حال می دین.
منتظر شنیدن کارهای جدیدتون هستم استاد 🙂
امیر حسین اللهیاری هم “بسیار” به من آموخت
او شد استاد من
پس درود بر اساتید