بزن زخمه بر گوشه ی گوشه گیران خدایا!
بریزان بساط بلندان و زیران خدایا!
منم! آخرین ناتنی بنده ی ناسپاست
مرا با همین انزوایم بمیران خدایا!
منی را که عمری اسیرم اسیرِ رهایی
بکوبان به سمضربه ی این امیران خدایا!
همه رحمتت قسمت روبهانِ قبیحت!
شدیدالعِقابِ عقابان و شیران خدایا!
سرت سبز کفر و یقینِ توانگرترانت
دلت خوش به سجاده های فقیران خدایا!
خوشا روسیاهی که من باشم آری چو ابلیس
تو و تا ابد چهره ی این منیران خدایا!!
نیالوده ام دامنت را به چرک دراویش_
_ و صوفی مآبان و صافی ضمیران خدایا!
منی را که دل ناپذیرم به انگشت تدبیر
جدایم کن از جمع این “دل پذیران”! خدایا!
